Do you have a bucket list?
Why not?
Ha!I'm doing this! And posting them on Facebook
Nailed that!
Choose music to match your vibration:
“It does not do to dwell on dreams and forget to live.”
― J.K. Rowling, Harry Potter and the Sorcerer's Stone
“Our lives are not as limited as we think they are; the world is a wonderfully weird place; consensual reality is significantly flawed; no institution can be trusted, but love does work; all things are possible; and we all could be happy and fulfilled if we only had the guts to be truly free and the wisdom to shrink our egos and quit taking ourselves so damn seriously.”
― Tom Robbins
― Tom Robbins
... then she -Elisabeth von Wittelsbach,Empress of Austria and Queen of Hungary- married her prince and lived unhappily ever after...
(ended up half crazy, her son murdered and she herself assassinated..)
(ended up half crazy, her son murdered and she herself assassinated..)
or how fairy tales should really e
nd if they were to match reality...
και μετα τον παντρευτηκε και ζησανε αυτοι μαυρα χαλια κι εμεις καλυτερα..
(αυτος την απατησε καμια εκατοστη φορες, αυτη το'χασε και το λιγο λογικο που ειχε και χτυπουσε μισοτρελλη τις πορτες των υπηκοων της,το παιδακι της το σκοτωσανε κι εκεινη τη δολοφονησανε...)
τα αληθινα παραμυθια καπως ετσι παντα τελειωνουνε...
και μετα τον παντρευτηκε και ζησανε αυτοι μαυρα χαλια κι εμεις καλυτερα..
(αυτος την απατησε καμια εκατοστη φορες, αυτη το'χασε και το λιγο λογικο που ειχε και χτυπουσε μισοτρελλη τις πορτες των υπηκοων της,το παιδακι της το σκοτωσανε κι εκεινη τη δολοφονησανε...)
τα αληθινα παραμυθια καπως ετσι παντα τελειωνουνε...
“Anybody can look at a pretty girl and see a pretty girl.
An artist can look at a pretty girl and see the old woman she will become. A better artist can look at an old woman and see the pretty girl that she used to be. But a great artist-a master-and that is what Auguste Rodin was-can look at an old woman, protray her exactly as she is...and force the viewer to see the pretty girl she used to be...and more than that, he can make anyone with the sensitivity of an armadillo,
An artist can look at a pretty girl and see the old woman she will become. A better artist can look at an old woman and see the pretty girl that she used to be. But a great artist-a master-and that is what Auguste Rodin was-can look at an old woman, protray her exactly as she is...and force the viewer to see the pretty girl she used to be...and more than that, he can make anyone with the sensitivity of an armadillo,
or even you, see that this lovely young girl is still alive, not old and ugly at all, but simply prisoned inside her ruined body.
He can make you feel the quiet, endless tragedy that there was never a girl born who ever grew older than eighteen in her heart...no matter what the merciless hours have done to her.
Look at her, Ben. Growing old doesn't matter to you and me; we were never meant to be admired-but it does to them.”
― Robert A. Heinlein
' ο καθε βλακας μπορει να δει μια ομορφη και να τη θαυμασει.ο καλλιτεχνης θα δει μια ομορφη και θα διαβασει σ'αυτην τη γιαγιουλα που θα γινει καποτε.ενας ακομα καλυτερος καλλιτεχνης θα δει τη γιαγιουλα και θα διαβασει μεσα της την ομορφη που ηταν καποτε. αλλα ο σπουδαιος καλλιτεχνης, ο μαστορας του ειδους του, θα δει τη γριουλα οπως ειναι, θα την αναπαραστησει ακριβως οπως ειναι και θα σε αναγκασει κι εσενα που βλεπεις το εργο του να δεις ποσο ομορφη ηταν καποτε...θα κανει ακομη κι ενα χοντροπετσο σαν κι εσενα να δεις πως αυτο το γλυκο κοριτσι ζει ακομα μεσα της,αλλα φυλακισμενο μεσα σε ενα γερικο και παρηκμασμενο σωμα...θα σε κανει να δεις τη βουβη ,αενναη τραγωδια ολων των κοριτσιων που ποτε μα ποτε δε γεραζουν στην ψυχη και μενουν δεκαοχταχρονες μεχρι να πεθανουν,ο,τι κι αν τους εχει κανει ο ανελεητος χρονος. Κοιταξε την.Εσενα που εισαι αντρας δε σε ποναει τοσο το περασμα του χρονου, βλεπεις δε γεννηθηκες για να θαυμαζουν την ομορφια σου, σ'αυτες ομως ποναει πολυ...
He can make you feel the quiet, endless tragedy that there was never a girl born who ever grew older than eighteen in her heart...no matter what the merciless hours have done to her.
Look at her, Ben. Growing old doesn't matter to you and me; we were never meant to be admired-but it does to them.”
― Robert A. Heinlein
' ο καθε βλακας μπορει να δει μια ομορφη και να τη θαυμασει.ο καλλιτεχνης θα δει μια ομορφη και θα διαβασει σ'αυτην τη γιαγιουλα που θα γινει καποτε.ενας ακομα καλυτερος καλλιτεχνης θα δει τη γιαγιουλα και θα διαβασει μεσα της την ομορφη που ηταν καποτε. αλλα ο σπουδαιος καλλιτεχνης, ο μαστορας του ειδους του, θα δει τη γριουλα οπως ειναι, θα την αναπαραστησει ακριβως οπως ειναι και θα σε αναγκασει κι εσενα που βλεπεις το εργο του να δεις ποσο ομορφη ηταν καποτε...θα κανει ακομη κι ενα χοντροπετσο σαν κι εσενα να δεις πως αυτο το γλυκο κοριτσι ζει ακομα μεσα της,αλλα φυλακισμενο μεσα σε ενα γερικο και παρηκμασμενο σωμα...θα σε κανει να δεις τη βουβη ,αενναη τραγωδια ολων των κοριτσιων που ποτε μα ποτε δε γεραζουν στην ψυχη και μενουν δεκαοχταχρονες μεχρι να πεθανουν,ο,τι κι αν τους εχει κανει ο ανελεητος χρονος. Κοιταξε την.Εσενα που εισαι αντρας δε σε ποναει τοσο το περασμα του χρονου, βλεπεις δε γεννηθηκες για να θαυμαζουν την ομορφια σου, σ'αυτες ομως ποναει πολυ...
Ουρανέ, όχι δε θα πω το ναι
ουρανέ, φίλε μακρινέ
πώς να δεχτώ άλλης αγκαλιάς τη στοργή
πώς να δεχτώ, μάνα μου είναι η γη
πώς ν' αρνηθώ της ζωής το φως το ξανθό
αχ ουρανέ πόνε μακρινέ
Κάθε δειλινό κοιτώ τον ουρανό,
το γαλανό
κι ακούω μια φωνή,
καμπάνα γιορτινή
να με παρακινεί
Κάθε Κυριακή μου λέει να πάω εκεί,
εκεί, εκεί
που χτίζουνε φωλιά
αλλόκοτα πουλιά
στου ήλιου τα σκαλιά
Ουρανέ, όχι δε θα πω το ναι
ουρανέ, φίλε μακρινέ
πώς να δεχτώ άλλης αγκαλιάς τη στοργή
πώς να δεχτώ, μάνα μου είναι η γη
πώς ν' αρνηθώ της ζωής το φως το ξανθό
αχ ουρανέ πόνε μακρινέ
Κάθε δειλινό κοιτώ τον ουρανό,
το γαλανό
και μια φωνή τρελή
σαν χάδι κι απειλή
κοντά της με καλεί
Κάθε Κυριακή μου λέει να πάω εκεί,
εκεί, εκεί
μου τάζει ωκεανούς
κομήτες φωτεινούς
και ό,τι βάζει ο νους
ουρανέ, φίλε μακρινέ
πώς να δεχτώ άλλης αγκαλιάς τη στοργή
πώς να δεχτώ, μάνα μου είναι η γη
πώς ν' αρνηθώ της ζωής το φως το ξανθό
αχ ουρανέ πόνε μακρινέ
Κάθε δειλινό κοιτώ τον ουρανό,
το γαλανό
κι ακούω μια φωνή,
καμπάνα γιορτινή
να με παρακινεί
Κάθε Κυριακή μου λέει να πάω εκεί,
εκεί, εκεί
που χτίζουνε φωλιά
αλλόκοτα πουλιά
στου ήλιου τα σκαλιά
Ουρανέ, όχι δε θα πω το ναι
ουρανέ, φίλε μακρινέ
πώς να δεχτώ άλλης αγκαλιάς τη στοργή
πώς να δεχτώ, μάνα μου είναι η γη
πώς ν' αρνηθώ της ζωής το φως το ξανθό
αχ ουρανέ πόνε μακρινέ
Κάθε δειλινό κοιτώ τον ουρανό,
το γαλανό
και μια φωνή τρελή
σαν χάδι κι απειλή
κοντά της με καλεί
Κάθε Κυριακή μου λέει να πάω εκεί,
εκεί, εκεί
μου τάζει ωκεανούς
κομήτες φωτεινούς
και ό,τι βάζει ο νους
Love,peace and dreams
Eirini
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου